دو تا کافه تو خيابان گاندی هست چسبيده به هم-
بعضيها ميرن تو راستی بعضيها تو چپی-
تو هر دوتاش صدای موزيک جاز مياد و بوی دودِ خفه کننده-
آدما که وارد ميشن انگار کس ديگه ای شده اند و ديگه قرار نيست بيرون برن-
مثل تاتر-
يه شخصيت جديد که باهاش ور بری و کنجکاوی پيدا کنی که بقيه چطور می شوند-
برای همين هر کی وارد ميشه بقيه نگاه ميکنند-
همه چی مرتبه-يه قهوه-
وقتی ميايی بيرون سرمای باد بهت ميفهمونه تاتر تموم شده-ولی تشويقی نيست-